Fragment drugiego czytania zaczerpnięty z Pierwszego Listu do Koryntian jest częścią szerszej dyskusji dotyczącej moralnych problemów obecnych w korynckiej wspólnocie chrześcijan. Święty Paweł zwraca się do wspólnoty, która zmaga się z poważnymi naruszeniami natury moralnej i przez to oddala się od prawdy Ewangelii głoszonej przez Apostoła. Kościół w Koryncie zostaje wezwany do wyzbycia się grzechu i powrotu na drogę świadectwa prawdziwie chrześcijańskiego życia.

Aby wyrazić swoje napomnienie, św. Paweł posługuje się biblijną metaforą grzechu: „Odrobina kwasu całe ciasto zakwasza”. Kwas w symbolice starotestamentowej jest symbolem zepsucia, przede wszystkim o charakterze duchowym. Podobnie jak niewielka ilość kwasu doprowadza do fermentacji całego ciasta, tak nawet niepozorny grzech lub drobny występek osłabiają jedność wspólnoty i jej duchową żywotność. Choć grzech ma charakter indywidualny, nie pozostaje bez wpływu na innych, ma bowiem tendencję do rozprzestrzeniania się. Metafora użyta przez Apostoła jest niezwykle sugestywna: kwas zakwasza całe ciasto bez wyjątku, a nie tylko jego część. Grzechu nie można zatem rozpatrywać jedynie w kontekście pewnego indywidualnego, odizolowanego działania. Zawsze należy zdawać sobie sprawę z jego wspólnotowego kontekstu. Do takiej właśnie odpowiedzialności wzywa adresatów listu św. Paweł.