Krąg nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej posługujących w diecezji sosnowieckiej powiększył się o 6 mężczyzn. Są to: Marek Niechwiej i Andrzej Borek z parafii św. Karola Boromeusza w Jaworznie, Stefan Gawłowicz z parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Sosnowcu, Zbigniew Rząsa z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sosnowcu, Piotr Bień z parafii Miłosierdzia Bożego w Jaworznie i Andrzej Majewski z parafii Najświętszego Zbawiciela w Sosnowcu. Uroczystego wprowadzenia szafarzy dokonał bp Grzegorz Kaszak podczas Mszy św. sprawowanej w kaplicy Domu św. Józefa w Będzinie.

– Przystąpiliście do świętej posługi w Kościele Chrystusowym, by pomagać swoim braciom i siostrom. (…) W Komunii świętej przyjmujemy Boga wszechmogącego, tego samego, który stworzył świat. To wielki dar, ale i odpowiedzialność, by godnie to czynić – mówił bp Grzegorz Kaszak w homilii podczas Eucharystii w Domu św. Józefa w Będzinie.

Zanim kandydaci zostali przyjęci do grona szafarzy musieli odbyć kilkumiesięczny kurs zwieńczony egzaminem przeprowadzonym przez ks. Mirosława Jadłosza, szefa Diecezjalnego Centrum Nowej Ewangelizacji „Przyjaciele Jezusa”. Natomiast w dniu przyjęcia, 12 marca, konferencję ascetyczną wygłosił ks. Andrzej Polit.

Nadzwyczajnymi szafarzami Komunii świętej mogą być mężczyźni w wieku 35-65 lat. Kandydat do podjęcia tej posługi powinien wyróżniać się: dojrzałością w wierze, a zwłaszcza pobożnością i intensywnym życiem sakramentalnym; wzorowym życiem moralnym i solidnością w życiu zawodowym, małżeńskim, rodzinnym i sąsiedzkim; aktywnie uczestniczyć w życiu swojej wspólnoty parafialnej i cieszyć się poważaniem duchowieństwa i wiernych świeckich oraz wykazywać ducha apostolskiego. Główne zadanie szafarzy polega na regularnym zanoszeniu Najświętszego Sakramentu chorym. Dzięki istnieniu szafarzy, wierni, którzy ze względu na chorobę lub podeszły wiek nie mogą chodzić do kościoła, mają możliwość przyjmowania Komunii świętej w każdą niedzielę. Szafarz może także udzielać Komunii św. w kościele, gdy przystępuje do niej większa liczba wiernych i brakuje zwyczajnych szafarzy – kapłanów lub diakonów, albo gdy są oni zajęci innymi czynnościami duszpasterskimi lub nie pozwala im na to stan zdrowia lub podeszły wiek.